Vanavond moet ik aan je denken
De dagen jagen voort
Ook al blijft ze onbegrepen
De liefde wil het laatste woord

Hoe we ooit samen waren
Diep in elkaar gehaakt
En ongemerkt door de jaren
Van elkaar zijn weggeraakt

Ik hoor je stap, je stem, je zucht, je bezige handen
Ik proef je mond, je tong, je adem, je geheim
Ik voel je hals, je rug, je buik, je tanden in mijn huid
En dat we eigenlijk nog altijd samen zijn

Ik ben naar weet niet waar gereden
Door niemandsland en woestenij
Maar in plaats van te vergeten
Kwam je alsmaar dichterbij

Rode rafels aan het luchtspook
Als de late avond viel
Die vale kraai daar op de vluchtstrook
Dat was mijn verwaaide ziel

En ik ruik je haar, je hemd, je sjaal, je zomerkleren
Ik zie je weer als toen je aankwam met de trein
Ik voel je blik, je trots, je trouw bij al de keren dat je bleef
En dat we eigenlijk nog altijd samen zijn

Ik praat en lach nog met mijn vrienden
Zoek de tijdgeest in Berlijn
Voel me vrij om rond te vliegen
Maar die vrijheid is maar schijn

Mijn verlangen is bedorven
Als te vroeg gevallen fruit
Eigenlijk ben ik al gestorven
Zit alleen mijn tijd nog uit

 En ik zie de gang, het huis, het licht in de gordijnen
Ik ruik de dagelijkse genade van de wijn
Ik weet dat van mijn huid het teken niet meer verdwijnen zal
En dat we eigenlijk nog altijd samen zijn

Dat we tot het einde samen zijn